- Vècchje

Vècchje c'assìse stè...e la scernàte nàn te pàsse mè.
Mò ca nàn vè chiù a fadegà
stè rète a la fenèstre ad'acchjamendà.
Acchjamìende u mùnne ca fù u tùe
e mò te scànze: nàn sìerve chiù.
Pìenze a quànne tenìeve tòtte re fòrze,
de nùdde pegghìeve pavùre, ièrre tòste la scòrze,
nàn canescìeve ced'èrre la stanghèzze,
cervìedde, vràzze e gàmme ièrne le mèzze.
Te vìde arrète ìnde a cùre fònde
rète u aràte a scì da càpe 'mbònde,
quànne pe ne zùmbe 'nzìste e vìve
t'ammenìeve sùse a nu àrve d'alìve.
Chiàne - chiàne re fòrze t'àune abbandenàte
e sàupe na sèggie t'àune arreccuàte.
Nesciùne o quàse te vène ad'acchjà
eppùre ne tìene de fàtte da raccundà.
Na càuse però vù dìsce rète a chèr'òcchjere
ammalagnàte:
"Percè pròprie de mìche se n'àune scurdàte?"
Quànde bène te puòte fà na paròle oppùre na carèzze,
sènza fàtte sendì scettàte accàmme na pèzze.
Chìsse crestiàne ca de tìche nàn le 'mbòrte
staune ad'aspettà ca te pìgghje la mòrte,
s'àune arrecurdà ca tu sìnde ne spècchje,
pùre lòre na dìe àuna èsse vècchje.