- Castìedde du Mònde

Stàie 'na vòlte ne bèlle Rè
ca a chèssa Tèrre ce tenaìe assè.
Fu jùne de le mègghje Imberatòre,
aggarbàte, galandòme e pù còre d'òre.
Tòtte la Pùglie, da Lucère fìnghe a Bàre,
facì chiù bèlle, 'ndèrre e 'mbàcce a màre:
tòrre e castìedde de bèlle effètte,
mègghje de ne 'ngegnìere o de nu architètte.
De chèsse caùse però u arrecùerde chiù grànne
u è lassàte a nù de chèsse vànne.
Ce da Quaràte o Jàndre sàupe la Mùrge chiàne-chiàne vè,
mègghje quànne u sòle quàse rète a le mùonde stè,
tòtte 'na vòlte tu vìde 'nande,
bèlle, biànghe accàmme diamànde,
sùle sùle, 'mbònda-'mbònde,
è pròprie ìdde u Castìedde du Mònde.
Da ògnie pìzze ca te mìtte è sèmbre uguàle,
grànne, fazzanùte, ottagonàle.
'Mbonènde sté, accàmme u Rè ca u è fàtte,
pe la Mùrge, le paìse e u màre sòtte.
Sàupe a ògnie tòrre vìde ne pòste devèrse,
lundàne-lundàne fìnghe a quànne l'ùochhje è pèrse.
Pùote acchiamendà tèrre e cìele fìnghe a fùnne;
te sìende accàmme ce stè o cèndre du mùnne.
Pe cùsse pòste addà è cadùte chèssa stèlle,
l'ammìdie de tùtte, pe cùsse gioièlle.
Menìtue a vedàie, chiàchiere nàn dìche,
giòia nòste e glòria sàue, de Federiche.